Kleine Teun is een zwarte komedie rond drie personages die verstrikt raken in een onmogelijke situatie. Brand en Keet zijn een geïsoleerd levend boerenechtpaar dat al twintig jaar kinderloos bijeen is. Overdag werkt Keet in de stad en ’s avonds leest zij haar man de ondertiteling van de televisie voor, want Brand is analfabeet. Keet heeft er genoeg van en wil dat haar man leert lezen en schrijven. Door de komst van Lena, een jonge onderwijzeres uit de stad, groeit er gaandeweg in Keets hoofd een duister plan. Ze drijft Brand in de armen van Lena maar haar manipulaties blijven niet zonder gevolgen.
Het werk van Van Warmerdam is ogenschijnlijk realistisch. Omdat hij de logica van de situatie echter tot in het extreme doorzet en zijn personages in korte zinnetjes laat spreken, lijken zijn stukken meer op stripverhalen, op ingedikte werkelijkheid. Het absurde van de situaties die Van Warmerdam beschrijft, komen in Kleine Teun tot uitdrukking door een strakke vormgeving, nieuwe spelvormen en muziekarrangementen die nooit eerder te horen zijn geweest. Het Meertheater wil laten zien dat absurdisme en realisme hand in hand kunnen gaan, waardoor de Nederlandse kleinburgerlijkheid in Kleine Teun een haast hilarische vorm krijgt.
Van Warmerdam weet als geen ander de beklemmende stilte van de Hollandse huiskamers weer te geven waarin meer wordt verzwegen dan gezegd. Met dit zwijgen benadrukt Van Warmerdam het onderdrukte verlangen van zijn personages. De driehoek tussen Keet, Brand en Lena wordt getekend door verborgen motieven, valse informatie en sluwe spelletjes: ‘Jullie liefde is fris. Gaan rotten moet hij, die liefde van jullie’, zegt Keet halverwege Kleine Teun tegen Brand over zijn nieuwe liefde Lena. De personages hebben een geheim, ze verbergen iets. Dat maakt Kleine Teun bijna net zo spannend als een triller.
Het stuk werd in 1996 door Alex van Warmerdam voor het theatergezelschap De Mexicaanse Hond geschreven en in 1998 met groot succes op het witte doek verfilmd.
———————————————————————————————————————————————————————————-
Rolverdeling
Keet: Ellen Berkhout
Lena: Luisa Batista
Brand: Jan van der Meer
Regie: Gerard de Munnik
Regie-assistentie: Tiny Aker
Medewerkers
Decorontwerp en vormgeving: Gerard de Munnik, Joris Sparenberg, Jan Veerman
Decoropbouw: Joris Sparenberg, Jan Veerman
Licht: Fred Koomen
Geluid: Ed van Garling
Fotografie: Jacques van Harten
Muziek: Wout Age
Publiciteit: Wilfried Ligthart, Ellen Berkhout
Grafisch ontwerp: Durge Geeft Vorm
Drukwerk: Bruka Service