Altijd in beweging
Get Adobe Flash player

Recensie Mensenkinderen

foto recensie Mensenkinderen

 

Het Noord Hollands Dagblad van 7 november kopt:

Spelen met het thema ruzie’

Regina Arbouw schreef in haar recensie over de opvoering van ‘Mensenkinderen’ die zij zaterdag avond in het Pakhuis bijwoonde, dat de entourage van dit theater gemaakt leek voor dit enige toneelstuk wat J.J. (Han) Voskuil ooit schreef in de jaren tachtig. Omdat de toeschouwers als het ware bovenop de spelers zitten, wanen zij zich gast in de huiskamer van de familie Wortelboer waar Karel (Charles Witberg) en Klaartje (Leonie Bijlsma) hun onderlinge woordenstrijd uitvechten.

Deze huiskamer uit de jaren zeventig blijft het gehele stuk het decor van hun poneren van meningen die weerwoorden en verwijten uitlokken. Ze haalt verder de slag-op-slag in de twistgesprekken van de echtelieden aan, hoewel dit spelletje nooit uit raakt en soms een schijnoplossing lijkt te ontstaan.

Met de komst van een oude vriend van Karel, Kees (Jan van der Meer) en diens vrouw Hester (Marjo Leupers) ontstaat een andere sfeer. De mannen halen hun relatie van rond de veertig jaar aan met oude verhalen en kantoorhumor, maar Klaartje kan de sexy en uitdagende Hester met haar ogen wel doden om de interesse die ze in Karel toont. Wel interactie, maar weinig actie.

Toch merkt de critica op dat de avond bleef boeien, ondanks dat het stuk wel een verloop, maar geen einde of afloop kende. De verdienste schreef ze toe aan het spel van de acteurs, die op het scherpst van de snede speelden en hun rollen beheersten. Daardoor konden ze af en toe even ‘loslaten’, ontspannen. Ze zag dat ze het stuk in de hand hadden en dat het door publiek opgemerkt en gewaardeerd werd. Ze besluit met de opmerking ‘het was gewoon goed’ dankzij ook het werk van de regisseur (Robert-Jan van Dijk).

Zie voor meer reacties onder meer Facebook en ons gastenboek